Dozwolony użytek osobisty, prawo przedruku, prawo cytatu

DOZWOLONY UŻYTEK OSOBISTY:

   W prawie własności intelektualnej jest to ograniczenie właściciela praw autorskich lub patentowych polegające na zezwoleniu na korzystanie bez konieczności uzyskiwania jego zgody z już rozpowszechnionego utworu pod ściśle określonymi warunkami i w ściśle określonych sytuacjach.  Zasady dozwolonego użytku utworów objętych prawem autorskim są w Polsce określone przez ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych w artykułach od 23 do 35. 
   Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.Z pojedynczych egzemplarzy utworu można korzystać w kręgu osób pozostających w związku osobistym, przykładowo w domu czy u znajomych.

PRAWO PRZEDRUKU:

   Prawo przedruku to prawo do rozpowszechniania dzieł w celach informacyjnych,
najczęściej nie płacąc autorowi za wykorzystywanie jego pracy. Oczywiście może on zastrzec, że dalsze rozpowszechnianie jest zabronione.
Z prawa tego korzysta telewizja, prasa czy radio. Utwory te muszą być już wcześniej opublikowane, udostępnione. Niezgodne z prawem jest modyfikowanie cudzego dzieła. Publikując, należy podać imię i nazwisko lub pseudonim twórcy oraz źródło pochodzenia wykorzystywanego materiału.

PRAWO CYTATU:

   Prawo cytatu mówi o możliwości przytaczania we własnym dziele fragmentów rozpowszechnionych utworów lub drobnych w całości bez pozwolenia ich twórcy.
Stosując cytat trzeba podać twórcę i źródło fragmentu, z którego on pochodzi.
W momencie, gdy tego się nie zrobi, narusza się prawa autorskie twórcy.